گوردون رمزی (متولد ۸ نوامبر ۱۹۶۶، جانستون، اسکاتلند) یک سرآشپز و رستوران‌دار اسکاتلندی است که به خاطر رستوران‌های بسیار تحسین‌شده و کتاب‌های آشپزی‌اش شناخته می‌شود، اما شاید در اوایل قرن بیست و یکم بیشتر به خاطر فحاشی و خلق و خوی تندش که آزادانه در برنامه‌های تلویزیونی آشپزی به نمایش می‌گذاشت، شهرت داشت.
رمزی در کودکی با خانواده‌اش از اسکاتلند به انگلستان نقل مکان کرد و در استراتفورد-آپون-ایون بزرگ شد. او برای تیم جوانان آکسفورد یونایتد فوتبال بازی می‌کرد و در ۱۵ سالگی توسط باشگاه گلاسکو رنجرز از لیگ برتر اسکاتلند مورد توجه قرار گرفت. مصدومیت زانو در نهایت مانع از ادامه کار او در فوتبال شد.
پس از اخذ دیپلم حرفه‌ای در مدیریت هتل از کالج فنی نورث آکسون در سال ۱۹۸۷، به لندن نقل مکان کرد و شروع به تقویت مهارت‌های آشپزی خود زیر نظر سرآشپز مارکو پیر وایت در رستوران هاروی و زیر نظر سرآشپز آلبرت روکس در لا گاوروش کرد. در اوایل دهه ۱۹۹۰، رمزی به فرانسه سفر کرد و در آنجا غذاهای کلاسیک فرانسوی را در آشپزخانه‌های استادان سرآشپز جوئل روبوشون و گای ساوی تهیه کرد. در سال ۱۹۹۳، رمزی به لندن بازگشت و سرآشپز اوبورژین شد که تا سال ۱۹۹۶ دو ستاره از حداکثر سه ستاره از راهنمای میشلن، یک نشریه بسیار معتبر رتبه‌بندی هتل‌ها و رستوران‌ها، را به دست آورده بود.
در سال ۱۹۹۸، رمزی رستوران خود را با نام گوردون رمزی افتتاح کرد که ظرف سه سال سه ستاره میشلن را به دست آورد و به عنوان یکی از بهترین رستوران‌های جهان رتبه‌بندی شد. در سال ۱۹۹۹، او پتروس را افتتاح کرد که ظرف هفت ماه یک ستاره میشلن به دست آورد و در سال ۲۰۰۱، گوردون رمزی در کلاریج (که در سال ۲۰۱۳ تعطیل شد) را تأسیس کرد که دو سال بعد یک ستاره میشلن را از آن خود کرد. مجموعه‌ای رو به رشد از رستوران‌های برنده ستاره میشلن از آن پس افتتاح شدند، از جمله گریل ساووی، کافه باکس‌وود (که در سال ۲۰۱۰ تعطیل شد)، میز و لا نویست (که در سال ۲۰۰۸ تعطیل شد). در سال ۲۰۰۱، رمزی اولین رستوران بین‌المللی خود، ور، را در دبی، امارات متحده عربی، راه‌اندازی کرد. او در سال ۲۰۱۱ همکاری خود را با این رستوران پایان داد. اولین شعبه آمریکایی او، گوردون رمزی در لندن، در سال ۲۰۰۶ در شهر نیویورک افتتاح شد (که در سال ۲۰۱۴ تعطیل شد) و در سال ۲۰۰۸ گوردون رمزی او تریانون در ورسای (خارج از پاریس) شروع به کار کرد. او بعدها سرمایه‌گذاری‌هایی را در مکان‌هایی مانند ژاپن، استرالیا و آفریقای جنوبی افتتاح کرد.
رمزی علاوه بر تجارت رستوران چند میلیون دلاری خود، به عنوان یک شخصیت تلویزیونی به شهرت رسید. در سال ۲۰۰۴، او سریال بریتانیایی برنده جایزه کابوس‌های آشپزخانه رمزی را راه‌اندازی کرد که در آن تلاش می‌کرد رستوران‌های در حال شکست را به بنگاه‌های سودآور تبدیل کند، و جهنم آشپزخانه، که در آن چالش تبدیل رستوران‌داران مشتاق به سرآشپزهای باکیفیت را بر عهده گرفت. اولی در سال ۲۰۱۴ و دومی در سال ۲۰۰۹ به پایان رسید. تا سال ۲۰۰۷، او شروع به بازی در نسخه‌های آمریکایی هر دو نمایش کرده بود، و هتل جهنم – که در آن فرمول جهنم آشپزخانه برای صنعت اقامت به کار گرفته شد – از سال ۲۰۱۲ در ایالات متحده شروع به پخش کرد. نسخه آمریکایی کابوس‌های آشپزخانه در سال ۲۰۱۴ به پایان رسید. از دیگر برنامه‌های تلویزیونی رمزی می‌توان به The F-Word (بازی با کلمه غذا و کلمه رکیک چهار حرفی مورد علاقه رمزی) اشاره کرد که در سال ۲۰۰۵ در بریتانیا به نمایش درآمد، و نسخه آمریکایی مسترشف که در سال ۲۰۱۰ پخش شد. این نمایش، که رمزی مجری مشترک آن بود، شامل آشپزهای آماتور بود که برای جوایز نقدی و قرارداد کتاب آشپزی به رقابت می‌پرداختند. مسترشف جونیور، که کودکانی را به عنوان شرکت‌کننده داشت، از سال ۲۰۱۳ در ایالات متحده شروع به پخش کرد. در سال ۲۰۱۷، رمزی در سریال مستند دو قسمتی بریتانیایی گوردون درباره کوکائین، درباره مواد مخدر غیرقانونی، ظاهر شد. دو سال بعد، گوردون رمزی: ناشناخته شروع به کار کرد. این برنامه تلویزیونی رمزی را دنبال می‌کرد که به سراسر جهان سفر می‌کرد تا غذاها و فرهنگ‌های مختلف را تجربه کند.
رمزی با کتاب “اشتیاق گوردون رمزی به طعم” (۱۹۹۶) شروع به کار کرد و کتاب‌های آشپزی پرفروش متعددی را منتشر کرد. او جلدهای خودکارانه “پای فروتن” (۲۰۰۶) و “بازی گوردون رمزی با آتش” (۲۰۰۷) را نوشت.
